Nota biograficzna

Mieczysław Rząsa ps. „Brzózka”, s. Kazimierza i Marii z domu Wydra, ur. 28.08.1925 r. w Pantalowicach w ziemi przeworskiej w Środkowej Małopolsce. W jego rodzinie głównym inspiratorem świadomości i działania był dziadek
J. Wydra, znany w okolicy „stelmach – kołodziej”, jako najlepszy w zawodzie oraz czytelnik „Przyjaciela Ludu ze Lwowa”.

Mieczysław Rząsa zakłada z chłopcami w rodzinnej wsi „Nowiznę Wiciową”, aby brać udział w Strajku w 1937 r. W tym czasie wychowankowie J. Piłsudskiego dopuścili się haniebnych czynów w sąsiedniej wiosce Krzeczowicach, gdzie zamordowali 6 strajkujących chłopów. W okolicy razem policja zabiła 22, raniła 60, oraz spacyfikowała około 50 gospodarstw chłopskich, 170 aresztowała i 62 uwięziła.

W roku 1939-tym rodzice przenieśli się do Tuligłów. Tam dzięki kolegom działaczom „Rocha”, wraz z ojcem znalazł się w konspiracji BCh. W dniu 1.01.1943 r. zostaje zaprzysiężony do Oddziału Specjalnego BCh, jako łącznik i kolporter prasy na szczeblu gminy Pruchnik, gdzie również bierze udział w zabezpieczaniu prowadzonej akcji w terenie.

W 1943 r. 15.VII. w czasie obławy wioski Tuligłowy przez „Gestapo” był aresztowany, bity, trzykrotnie przesłuchiwany w czasie ponad 7 godzin i przeznaczony do obozu z innymi trzema mężczyznami: T. Kulasem, M. Mochoniem i St. Zajchowskim. Wraz z nimi został zwolniony z pękniętą kością czaszki głowy, widoczne do dzisiejszego dnia. Kobieta - K. Potoczna na oczach około 200-tu osobowej grupy zatrzymanych została rozstrzelana.

Pod koniec wojny bierze udział we wspólnej akcji BCh-AK „Burza” na terenie pruchnickim pow. Jarosław. Po zakończeniu wojny organizuje młodzież ZMW „Wici”, równocześnie zostaje prezesem Koła około 80-cio osobowego PSL w Tuligłowach.

W 1946/47 r. jest słuchaczem Uniwersytetu Ludowego Im. I. Solarza w Gaci przeworskiej. Dzięki temu unika aresztowania przez UB przed wyborami do parlamentu, gdzie kierownik B. Dejworek udziela mu azylu uczniowskiego. Po zjednoczeniu się Stronnictw jest członkiem ZSL, od 1957 r., jest równocześnie członkiem Towarzystwa Muzeum Wincentego Witosa w Wierzchosławicach. Wreszcie w 1989 r. gdy runął mur komuny, bierze udział jako pełnomocnik do reaktywowania PSL-u. Na I-szym Zjeździe PSL zostaje wybrany Sekretarzem Głównego Sądu Koleżeńskiego. Organizuje na terenie nowosądeckim Związek Żołnierzy BCh, sprawując funkcję Prezesa Zarządu Wojewódzkiego w Nowym Sączu, oraz członka OZŻBCh Zarządu Głównego, oraz Sekretarza Głównego Sądu Koleżeńskiego.

Za działalność na niwie Ruchu Ludowego przyznano mu:

• Medal za zasługi dla Ruchu Ludowego,
• Medal Pamiątkowy 60 Rocznicy Powstania BCh,
• Patent Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny,
• Odznakę Złotego Krzyża Zasługi,
• Nominację Ministra Obrony Narodowej na por. Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polski,

Do dnia dzisiejszego niezmordowanie walczy, aby odbrązowić pseudobohaterów z roku 1920-1926. Zdaniem nie tylko jego, ale wielu Polaków
właściwymi zwycięzcami w 1920 r. był: Wincenty Witos i gen. Tadeusz Rozwadowski (Szef Sztabu Wojska Polskiego).